لحظه ای میرسه که برای اولین بار واقعا احساس میکنی که چقدر تک و تنها و بی کسی با وجود خانواده و دوستات و . همه ی خوبان که شاکر وجودشونی ولی با وجود همه اینها یک دفعه انگار پرده کنار میره و میبینی که تو توهمی و همه مثل یک دود غلیظی کم کم محو میشه دو زاریت میفته که ای وای من تنهام و سفری عجیب پیش رومه و ترس وجودتو میگره
تنهام
تنهام
واقعا تنهام
متکی به خودم
نه خود من من من نمیتونه .
تو همین حال و هوایی که یک دفعه یک چیزی میبینی خیلی ناز خیلی باحال خیلی با عشق ، رفیق اصلیتو میبینی پدر و مادر و خواهر و برادر واقعیتو میبینی مونس اصلیتو میبینی که همیشه باهات بوده و بهش بی محلی کردی . هنوز هم هست تا اخرشم باهاته حال هر خربازی که دراوردی یا چه در بیاری .
اون موقعس که نیشت باز میشه یه نفس راحت از ته ته وجودت میکشی و میگی
من که تنها نبودم
من که تنها نیستم
من که هیچ وقت تنها نمیمونم
خدا هست
درباره این سایت